![discus[s]Fish](https://discussfisch.nl/wp-content/uploads/elementor/thumbs/cropped-wp-avatar3-qnijv7llel7rb5rt32rn4wceihrn5d22lrdi39jff4.png "discus[s]Fish"){kind=avatar}
De afgelopen dagen drijft door het huis een penetrante verflucht. Je nachtrust wordt er niet beter op. Langzaam voel je de pijn in je hoofd opkomen. Niet echt fijn. Tijd om een frisse neus te halen. Tijd voor de “dagelijkse” wandeling.
Vanmorgen is het best nog wel fris als ik met mijn fiets de deur uit stap om op weg te gaan naar de bakker voor een brood. In de loop van de middag, als ik aan de wandeling begin, komt er al een wazig zonnetje door de wolken schijnen. Het voelt meteen prettiger aan. Het is een stuk minder koud en de wind voelt ook niet meer zo guur aan. De lente klopt aan de deur, zal ik maar zeggen. Overal zie je de bloesem in de bomen en struiken verschijnen. Ook de bekende gele bloemetjes, ik ben even de naam kwijt van de struik waar ze aan groeien.
Ik neem de afslag naar links, het pad richting het bos. De rust, wat een bos met zich meebrengt, neemt je in haar bezit. Je hoort vogeltjes vrolijk fluiten. Ergens tussen de bladeren is iets op zoek naar iets anders. Overal zie je de knopjes ontluiken aan struiken en bomen. Sommige struiken zijn gewoon groen gebleven tijdens de winter, maar je ziet ze toch nog iets opfleuren. Straks staat het bos weer vol blad en dan moeten de groenblijvers niet opvallen tussen al dat nieuwe groen.
Na de bocht naar rechts kom ik bij de vijver. Er zwemmen, zoals het hele jaar, twee zwanen op het water. Door hun gewicht zakken ze iets door het wateroppervlak, maar gelukkig blijven ze drijven. Ik ga op een bankje naast het water zitten. Er zijn al mensen voor mij geweest. Ze hebben denk ik geluncht, want er liggen propjes papier op de grond rond de bank. Er heeft zelfs iemand een bolletje aluminiumfolie tussen de planken van de zitting van de bank gedrukt. Het is ook logisch dat het afval er ligt. Er is in de wijde omgeving geen prullenbak te bekennen. En ja, je eigen troep meenemen is ook weer zoiets. Je hebt al helemaal je boterhammen naar het bankje moeten slepen. Dat is best wel vermoeiend, hahaha.
Koppie onder
Uitkijkend over het water zie ik de twee zwanen lekker ronddobberen. Even verderop liggen ook wat eendjes in het water. Dan duikt één van de zwanen koppie onder. Wild bewegend met zijn poten. Waarschijnlijk kan hij net niet bij het lekkers dat zich onder water bevindt. Opeens begint de andere zwaan mee te doen. Deze is een stukje verder gedreven. Zo gaan ze om beurten met hun kop onder water op zoek naar voedsel. Een leuk tafereel, waar je naar kunt blijven kijken.
Het wordt wat drukker rond de vijver. Drie mensen laten een hond uit, een vader en moeder rijden voorbij op de fiets. Hun dochtertje komt iets later ook voorbij fietsen. Een stukje verderop zit een opa met zijn twee kleinkinderen te genieten op een bankje. Het wordt tijd om weer huiswaarts te keren.
Stukkie muziek
Als ik over het spoor richting mijn voordeur loop hoor ik muziek. En ja hoor, daar is ie weer! De man met de fluit. Nou ja, eigenlijk de man met de klarinet. Gisteren was hij er ook al. Leuk zou je zeggen. Zeker, als de man een breed repertoire zou hebben. Maar als je de hele middag tot een uur of zeven ’s avonds steeds drie dezelfde nummers hoort spelen gaat het gauw vervelen. Uit mijn hoofd ‘My way’ van Frank Sinatra. Het thema van de film ‘The Godfather’. En een nummer die ik wel ken, maar niet weet hoe deze heet. Maar goed, het klinkt toch vrolijk. Ik zal eens een muntje gooien in het bakkie dat voor hem staat. Ik denk 20 cent, haha.
Als ik de hal beneden instap komt de lucht van pas geschilderd houtwerk weer mijn neus binnen. Ach ja, toch nog even kunnen genieten van schone lucht buiten. Nog een paar dagen, dan zal de lucht wel weer weg zijn.